سلام. من حسام

آموزش عبارات شرطی در برنامه نویسی کاتلین

در خدمت شما هستم با سری مطالب آموزش برنامه نویسی کاتلین به عنوان پیش نیاز آموزش برنامه نویسی اندروید.

در هنگام برنامه نویسی یک برنامه نیاز داریم تا براساس شرایط مختلف عملیات های متفاوتی را انجام دهیم.

برای مثال میخواهیم وقتی اینترنت کاربر قطع یک پیغام به وی نمایش داده شود و وقتی اتصال اینترنت برقرار بود اطلاعات از سرور دریافت شوند.

بنابراین دو شرایط مختلف را داریم که هرکدام نیازمند انجام عملیات های متفاوتی هستند.

برای انجام اینکار از کنترل جریان باید استفاده نماییم.

کنترل جریان در زبان کاتلین

کنترل جریان یک مفهوم اساسی در برنامه‌نویسی است که به برنامه‌نویس امکان مدیریت ترتیب اجرای دستورات در یک برنامه را می‌دهد.

این مفهوم به برنامه نویس امکان می‌دهد تا بر اساس شرایط مختلف ورودی یا متغیرهای مختلف، تصمیم‌هایی اتخاذ کند و دستورات مختلف را به ترتیب مناسب اجرا کند.

در برنامه نویسی، کنترل جریان از دو عنصر اصلی تشکیل شده است:

1. جملات شرطی
2. حلقه های تکرار

در این آموزش در رابطه با جملات شرطی در برنامه نویسی کاتلین بحث خواهیم کرد.

جملات شرطی در زبان برنامه نویسی کاتلین

در کنترل شرطی، برنامه تصمیم‌هایی بر اساس شرایط مختلف می‌گیرد و دستورات مختلف را اجرا می‌کند.

از دستورات شرطی مثل “if” (اگر)، “else if” (اگر ولی اگر) و “else” (در غیر اینصورت) برای انجام این کار استفاده می‌شود.

این شکل کنترل جریان به برنامه‌نویس این امکان را می‌دهد تا بر اساس مقادیر متغیرها یا شرایط خاص تصمیم‌گیری کند.

زبان کاتلین (Kotlin)، یک زبان برنامه‌نویسی مدرن و قابل استفاده در مختلف پلتفرم‌ها مانند اندروید ، جاوا و سرور است.

در Kotlin، شما از جملات شرطی برای انجام تصمیم‌گیری‌های مختلف در برنامه‌های خود استفاده می‌کنید.

جملات شرطی از دستوراتی مانند “if”، “else if”، “else” و “when” برای انجام تصمیم‌گیری‌ها و کنترل جریان برنامه استفاده می‌کنند.

if شرط:
    # اجرا می‌شود اگر شرط صحیح باشد
else if شرط_دیگر:
    # اجرا می‌شود اگر شرط صحیح نباشد ولی شرط_دیگر صحیح باشد
else:
    # اجرا می‌شود اگر هیچ یک از شروط صحیح نباشند

ساختار بالا عبارت های شرطی را به شکل کاملا ساده توضیح میدهد.

مفاهیم SOLID که هر برنامه نویسی باید بداند

در بخش if شرط مورد نظر را قرار میدهیم و اگر این شرط برقرار بود کدهای بلاک مربوط به آن اجرا میشود در غیر اینصورت برنامه وارد کدهای بلاک else میشود.

اگر در صورت برقرار نبودن شرط بخواهیم شرط دیگری را نیز بررسی کنیم از else if استفاده مینماییم.

جمله if به شما این امکان را می‌دهد که یک بلوک کد را اجرا کنید اگر یک شرط معین صحیح باشد.

val score = 85

if (score >= 60) {
    println("شما قبول شدید!")
}

جمله else به شما امکان اجرای یک بلوک کد را می‌دهد اگر هیچ یک از شرایط if و else if صحیح نباشند.

val score = 55

if (score >= 60) {
    println("شما قبول شدید!")
} else {
    println("شما مردید!")
}

جمله else if به شما این امکان را می‌دهد که شرایط بیشتری را بررسی کنید و در صورتی که شرط if قبلاً صحیح نباشد، شرط جدید را بررسی کنید.

val score = 75

if (score >= 90) {
    println("امتیاز عالی")
} else if (score >= 70) {
    println("امتیاز خوب")
} else {
    println("امتیاز متوسط یا پایین‌تر")
}

دستور when در زبان کاتلین

جمله when شباهتی به switch-case در زبان‌های دیگر دارد و به شما این امکان را می‌دهد تا بیشترین تعداد از شرایط را برای یک متغیر بررسی کنید و بر اساس مقدار آن متغیر، یکی از بلوک‌های کد را اجرا کنید.

val color = "blue"

when (color) {
    "red" -> println("The color is red.")
    "blue" -> println("The color is blue.")
    "green" -> println("The color is green.")
    else -> println("The color is unknown.")
}

در این مثال، when برای بررسی مقدار متغیر رنگ استفاده شده است. اگر مقدار رنگ با یکی از مقادیر مشخص شده در بخش‌های -> مطابقت داشته باشد، بلوک کد مرتبط با آن مقدار اجرا می‌شود. در مثال فوق، متغیر رنگ برابر با “آبی” است، بنابراین بلوک کد مر

جملات شرطی چندگانه

جملات شرطی چندگانه (Multiple Conditional Statements) در برنامه‌نویسی از and و or برای ایجاد شرایط پیچیده‌تر و ترکیب شرایط مختلف استفاده می‌شود.

and برای ایجاد شرطی که همه شرایط مورد نیاز باشند، و or برای ایجاد شرطی که حداقل یکی از شرایط مورد نیاز باشد، به کار می‌رود.

1. جمله شرطی چندگانه با and:

در این حالت، تمام شرایط باید صحیح (True) باشند تا بلوک کد اجرا شود.

val age = 25
val isStudent = true

if (age >= 18 && isStudent) {
    println("شما یک دانش‌آموز بالغ هستید.")
} else {
    println("شما یا زیر ۱۸ سال هستید یا دانش‌آموز نیستید.")
}

در این مثال، برای اجرای بلوک کد، شرط age >= 18 و همچنین isStudent باید هر دو True باشند.

2. جمله شرطی چندگانه با or:

در این حالت، حداقل یکی از شرایط باید صحیح (True) باشد تا بلوک کد اجرا شود.

val isAdult = true
val hasDriverLicense = false

if (isAdult || hasDriverLicense) {
    println("شما مجاز به رانندگی هستید.")
} else {
    println("شما نه بزرگسال هستید و نه گواهی رانندگی دارید.")
}

در این مثال، برای اجرای بلوک کد، یکی از شرایط isAdult و یا hasDriverLicense باید True باشد.

با استفاده از and و or می‌توانید شرایط پیچیده‌تری در برنامه‌های خود ایجاد کنید و بر اساس ترکیب مختلف این شرایط، تصمیم‌گیری کنید.

امیدوارم که این مطلب برای شما مفید بوده باشه در صورت نیاز به سفارش طراحی اپلیکیشن میتوانید با من تماس بگیرید.

آموزش استفاده از آرایه و لیست در زبان برنامه نویسی کاتلین

آرایه و لیست دو ساختار داده مهم و پرکاربرد در برنامه نویسی هستند که برای ذخیره و مدیریت مجموعه‌ای از داده‌ها به کار می‌روند.

لیست یک ساختار داده مهم در زبان برنامه‌نویسی کاتلین است که برای ذخیره‌سازی مجموعه‌ای از داده‌های همگن به کار می‌رود.

لیست‌ها اجازه می‌دهند تا داده‌های متعدد را به صورت منسجم در یک متغیر ذخیره کنیم.

برای طراحی اپلیکیشن اندروید تسلط به زبان برنامه نویسی کاتلین بسیار ضروری میباشد.

در این مقاله قصد داریم ضمن معرفی لیست، نحوه پیاده‌سازی و مهم‌ترین متدهای آن در کاتلین را بررسی کنیم.

کاربرد استفاده از آرایه و لیست در کاتلین

لیست‌ها به عنوان یک ابزار قدرتمند برای ذخیره‌سازی و مدیریت مجموعه‌های داده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

از جمله کاربردهای اصلی لیست‌ها در برنامه‌نویسی کاتلین می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ذخیره داده‌های مشابه: لیست‌ها به برنامه‌نویسان اجازه می‌دهند تا مجموعه‌هایی از داده‌های مشابه را در یک مکان ذخیره کنند.
  به عنوان مثال، لیستی از اعداد صحیح، لیستی از رشته‌ها یا حتی لیستی از آبجکت‌ها.
  
• پیمایش و دسترسی به داده‌ها: لیست‌ها این امکان را به ما می‌دهند تا به سادگی به داده‌ها با استفاده از اندیس‌ها دسترسی پیدا کنیم.
  اندیس‌ها از ۰ به بالا شماره‌گذاری می‌شوند و می‌توانیم به اعضای خاص با استفاده از اندیس مربوطه دسترسی یابیم.

کاربردهای لیست در کاتلین:

• ذخیره‌سازی مجموعه‌ای از اطلاعات مرتبط مانند لیست دانشجویان، کالاها، تراکنش‌های بانکی و …
• دسترسی تصادفی به عناصر با استفاده از شاخص
• جستجوی سریع عناصر
• مرتب‌سازی عناصر
• اضافه و حذف کردن عناصر
• عبور دادن لیست به توابع برای پردازش‌های بعدی

پیاده سازی لیست در زبان کاتلین

در زبان برنامه‌نویسی کاتلین، listOf و ArrayList دو روش مختلف برای ایجاد و مدیریت لیست‌ها (مجموعه‌های داده) هستند. این دو دارای تفاوت‌های مهمی هستند:

تعریف لیست با استفاده از listOf در کاتلین

listOf یک تابع در زبان برنامه‌نویسی کاتلین است که برای ایجاد لیست‌های نامغیر (immutable) استفاده می‌شود.

لیست‌های ایجاد شده با listOf نمی‌توانند پس از ایجاد تغییر یابند، به این معنا که نمی‌توانید عناصر لیست را اضافه، حذف یا تغییر دهید.

آموزش ساخت فایل PDF در اندروید با زبان جاوا

نحوه استفاده از آن به شکل زیر میباشد.

val numbers = listOf(1, 2, 3, 4, 5)
val colors = listOf("Red", "Green", "Blue")

در مثال بالا، numbers یک لیست از اعداد صحیح و colors یک لیست از رشته‌ها ایجاد می‌کند.

ویژگی‌های listOf:

1. نامغیر (Immutable): یکبار ایجاد شده، عناصر لیست با listOf نمی‌توانند تغییر کنند. این ویژگی برای استفاده‌هایی که به داده‌های ثابت و بدون تغییر نیاز دارید مناسب است.
   
2. سادگی: listOf بسیار ساده و آسان در استفاده است. تنها کافیست عناصر مورد نظر خود را به عنوان آرگومان‌ها به تابع بدهید.
   
3. عملیات‌های پایه‌ای: از طریق متدهای مربوط به لیست‌ها مانند size و get می‌توانید به عناصر لیست دسترسی پیدا کنید.

مثال دیگر

val fruits = listOf("Apple", "Banana", "Orange")
println("Total fruits: ${fruits.size}") // Output: Total fruits: 3
println("First fruit: ${fruits.get(0)}") // Output: First fruit: Apple

توجه داشته باشید که اگر به عنوان برنامه‌نویس نیاز دارید که داده‌های لیست را پس از ایجاد تغییر دهید یا به روش‌های پویا با داده‌های لیست کار کنید، باید از ساختارهای متغیر مانند ArrayList استفاده کنید.

تعریف لیست با استفاده از ArrayList در کاتلین

ArrayList در زبان برنامه‌نویسی کاتلین یک کلاس از جاوا است که برای ایجاد و مدیریت لیست‌های متغیر (mutable) استفاده می‌شود.

این کلاس به شما امکان می‌دهد عناصر را به لیست اضافه کرده، عناصر را حذف کنید، اندیس‌ها را تغییر دهید و به صورت پویا با لیست کار کنید.

نحوه استفاده: برای استفاده از ArrayList در کاتلین، ابتدا باید یک نمونه از این کلاس ایجاد کنید و سپس از متدهای مختلف آن برای اضافه کردن و مدیریت عناصر استفاده کنید.

val fruits = ArrayList<String>()

در این مرحله لیست ما تعریف شده اما هیچ آیتمی در آن قرار ندارد. ما نیاز داریم تا لیست را با اسفتاده از اطلاعات مناسب پر کنیم.

برای اینکار از متد add استفاده میکنیم.

fruits.add("Apple")
fruits.add("Banana")
fruits.add("Orange")

در بعضی شرایط نیاز داریم تا بتوانیم یک سری از اطلاعات را نیز از لیست حذف کنیم.

به منظور انجام اینکار از متد remove استفاده میکنیم.

fruits.remove("Banana")

اگر بخواهیم به اطلاعات یک آیتم دسترسی داشته باشیم از شماره ایندکس آن استفاده میکنیم.

val firstFruit = fruits[0] // 

در این مثال، یک ArrayList به نام shoppingList ایجاد می‌شود و به آن اقلام مختلف اضافه می‌شوند و سپس عناصر حذف می‌شوند:

fun main() {
    val shoppingList = ArrayList<String>()

    shoppingList.add("Milk")
    shoppingList.add("Bread")
    shoppingList.add("Eggs")

    println("Shopping List: $shoppingList") // Output: Shopping List: [Milk, Bread, Eggs]

    shoppingList.remove("Bread")

    println("Updated List: $shoppingList") // Output: Updated List: [Milk, Eggs]
}

ArrayList به عنوان یک ابزار قدرتمند برای مدیریت لیست‌های متغیر در کاتلین استفاده می‌شود.

با استفاده از متدها و توابع مختلف این کلاس، می‌توانید به طور پویا با لیست‌ها کار کنید و تغییرات مورد نیاز خود را اعمال کنید.

مهم ترین متدهای لیست

• size: این متد تعداد عناصر موجود در لیست را بازگردانده و امکان شمارش تعداد عناصر را فراهم می‌کند.
  
• get(index: Int): با استفاده از این متد، می‌توانید به اعضای لیست با استفاده از اندیس دسترسی پیدا کنید. به عنوان مثال numbers[0] اعضای لیست numbers در اندیس ۰ را باز می‌گرداند.
  
• add(element: E): این متد به شما اجازه می‌دهد یک عنصر جدید به انتهای لیست اضافه کنید.
  
• remove(element: E): با استفاده از این متد، می‌توانید یک عنصر خاص را از لیست حذف کنید.
  
• isEmpty(): این متد بررسی می‌کند که آیا لیست خالی است یا خیر.
  
• contains(element: E): با استفاده از این متد می‌توانید بررسی کنید که آیا یک عنصر خاص درون لیست وجود دارد یا خیر.
  
• indexOf(element: E): این متد اندیس اولین رخداد یک عنصر مشخص در لیست را باز می‌گرداند.

این مثال‌ها و متدها تنها یک بخش کوچک از قابلیت‌ها و ویژگی‌های لیست‌ها در زبان کاتلین هستند.

با مطالعه‌ی مستندات رسمی زبان و تجربه‌ی عملی، شما می‌توانید از لیست‌ها بهره بیشتری ببرید و به‌طور بهتری داده‌های خود را مدیریت کنید.

آموزش تعریف متغیر در زبان برنامه نویسی کاتلین

برای شروع یادگیری برنامه نویسی اندروید و کاتلین اولین کاری نیاز به انجام دارید آشنایی با دستورات و یا همان سینتکس زبان کاتلین است.

به عنوان اولین دستور نیاز دارید تا با نحوه تعریف انواع متغیرها آشنا شوید.

بخش متغیر، یکی از مفاهیم بنیادی و حیاتی در زمینه برنامه‌نویسی است که نقش کلیدی در مدیریت داده‌ها و انجام محاسبات دارد.

متغیرها به برنامه‌نویسان امکان می‌دهند تا اطلاعات را ذخیره کرده، پردازش کنند و برنامه‌ها را به گونه‌ای از تغییر مقادیر و انجام محاسبات پویا برخوردار سازند.

متغیر در برنامه نویسی چیست؟

متغیر در برنامه‌نویسی به یک نمایش‌گر از مقداری اشاره دارد که می‌تواند در طول اجرای یک برنامه تغییر کند.

متغیرها در اکثر زبان‌های برنامه‌نویسی به منظور ذخیره‌سازی اطلاعات و انجام محاسبات استفاده می‌شوند.

متغیرها از جمله مفاهیم اساسی در برنامه‌نویسی هستند که به برنامه‌نویسان امکان کنترل و مدیریت داده‌ها را می‌دهند.

متغیرها در برنامه‌نویسی به عنوان فضایی برای ذخیره داده‌ها و اطلاعات عمل می‌کنند.

زمانی که برنامه‌نویس نیاز دارد تا اطلاعاتی را ذخیره یا پردازش کند، از متغیرها برای نگهداری این اطلاعات استفاده می‌کند.

به عنوان مثال، در یک برنامه محاسباتی، می‌توان از متغیرها برای نگهداری اعداد، رشته‌ها و داده‌های مختلف استفاده کرد.

انواع متغیر برنامه نویسی

متغیرها می‌توانند در انواع مختلفی باشند که به نوع داده‌ای که ذخیره می‌کنند بستگی دارد.

برخی از انواع متغیرها عبارت‌اند از:

• عددی (Numeric): این نوع متغیرها برای ذخیره اعداد عملیاتی مانند اعداد صحیح (integer) و اعشاری (float) استفاده می‌شوند.
  
• رشته‌ای (String): برای ذخیره متون و کاراکترها استفاده می‌شوند.
  
• منطقی (Boolean): این نوع متغیرها مقادیر درست یا غلط را ذخیره می‌کنند و برای انجام عملیات منطقی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
  
• آرایه‌ها (Arrays): مجموعه‌ای از مقادیر یک نوع خاص که با یک نام مشترک تشخیص داده می‌شوند.
  
• ساختارها (Structures): متغیرهایی که ترکیبی از متغیرهای دیگر هستند و به صورت یک واحد ترتیبی ذخیره می‌شوند.

نحوه ذخیره سازی متغیر در حافظه کامپیوتر

زمانی که یک متغیر در برنامه ایجاد می‌شود، سیستم به آن یک فضای حافظه اختصاص می‌دهد که به نام متغیر اشاره می‌کند.

این فضا به منظور ذخیره مقدار متغیر استفاده می‌شود. هنگامی که متغیر تغییر مقدار می‌دهد، محتوای فضای حافظه‌ای که به متغیر اختصاص داده شده است، به روز می‌شود.

کاتلین چیست؟ آشنایی کامل با زبان برنامه نویسی کاتلین

در نهایت، متغیرها ابزاری مهم برای مدیریت داده‌ها و انجام محاسبات در برنامه‌نویسی هستند.

از طریق تعریف، تخصیص، و تغییر مقادیر متغیرها، برنامه‌نویسان قادر به انجام عملیات‌های متنوعی بر روی داده‌ها و کنترل جریان برنامه می‌شوند.

تعریف متغیر در زبان برنامه نویسی کاتلین

برای تعریف متغیر در زبان کاتلین از دو کلمه کلیدی var و val میتوانید استفاده کنید.

بعد از استفاده یکی از این دو کلمه کلیدی باید یک نام برای متغیر مشخص کنید.

زبان برنامه‌نویسی کاتلین، قواعد خاصی برای نامگذاری متغیرها و سایر مؤلفه‌های برنامه دارد که بهتر است پیروی کنید تا کد‌هایتان خواناتر، قابل‌فهم‌تر و قابل‌نگهداری‌تر باشند.

در زیر قواعد نامگذاری متغیرها در زبان کاتلین را مشاهده می‌کنید:

1. شروع با حرف یا آندرلاین (_): نام متغیرها باید با یک حرف یا آندرلاین (_) شروع شوند. آنها نمی‌توانند با اعداد یا سایر کاراکترها شروع شوند.
   
2. حروف بزرگ و کوچک مهم هستند: کاتلین حروف بزرگ و کوچک را تشخیص می‌دهد. به عنوان مثال، متغیرهای name و Name دو متغیر مجزا هستند.
   
3. حروف الفبا، اعداد و آندرلاین (_): نام متغیرها می‌توانند از حروف الفبا (بزرگ یا کوچک)، اعداد و آندرلاین (_) تشکیل شوند. به عبارت دیگر، از کاراکترهای غیر الفبا یا عددی (مانند @، #، $ و …) در نام متغیرها استفاده نکنید.
   
4. کلمات کلیدی نیستند: از کلمات کلیدی (Reserved Keywords) به عنوان نام متغیرها استفاده نکنید. کلمات کلیدی واژگانی هستند که در زبان کاتلین دارای معانی خاصی هستند و برای انجام کارهای خاصی استفاده می‌شوند.

var name = "Hesam"
var age = 10

در مثال بالا دو متغیر به نام name و age تعریف کرده ایم.

متغیر name از نوع رشته است به دلیل اینکه محتویات مورد نظر را داخل ” ” قرار داده ایم.

متغیر دوم از نوع int میباشد چون یک عدد صحیح برای مقدار آن قرار داده ایم.

نمایش مقدار متغیر

در زبان کاتلین، شما می‌توانید از عبارت println یا توابع دیگری برای نمایش مقدار متغیرها در خروجی استفاده کنید. این دو روش برای نمایش مقدار متغیرها به شما امکان می‌دهند که داده‌های مختلف را در خروجی چاپ کنید. در زیر دو روش اصلی برای نمایش مقدار متغیرها در زبان کاتلین آمده است:

1. استفاده از println: println یک تابع است که از آن برای چاپ مقدار متغیرها و متون در خروجی استفاده می‌شود. مقدار متغیرها را به عنوان آرگومان به این تابع ارسال کنید تا در خروجی نمایش داده شوند. مثال:

val age = 25
println("My age is $age")

در این مثال، متغیر age دارای مقدار 25 است و با استفاده از $age مقدار آن در متن چاپ می‌شود.

نوع نمایش دیگر بدین شکل است که نیازی به استفاده از علامت $ ندارید فقط کافیست بصورت زیر عمل کنید.

   var age = 19

   println("Name = " + name)

مقدار متغیر به دلیل اینکه بیرون از ” ” قرار دارد در ترمینال چاپ میشود.

تفاوت تعریف متغیر با var و val در زبان کاتلین

متغیر همانطور که از نامش پیداست بارها میتواند اطلاعات ذخیره شده در آن تغییر کنید به همین دلیل به آن متغیر میگویند.

اگر متغیر خود را با استفاده از کلمه کلیدی var تعریف کنید هیچ محدودیتی در تغییر مقدار متغیر نخواهید داشت.

 var age = 19

println("Name = " + name)

age = 30

println("Name = " + name)

اما اگر از کلمه val برای تعریف کردن استفاده کنید متغیر شما فقط یک مقدار میتوانید در طول برنامه داشته باشد و امکان تغییر آن دیگر وجود نخواهد داشت.

در واقع قابلیت نوشتن از روی آن حذف میشود و فقط حالت خواندن باقی می ماند.

کد زیر را در نظر بگیرید.

fun main() {
   val name = "Zara Ali"
   val age = 19

   println("Name = $name")
   println("Age = $age")
   
   name = "Nuha Ali" // Not allowed, throws an exception
   age = 11
   println("Name = $name")
   println("Age = $age")
}

در صورت اجرا کردن این کد با خطای زیر مواجه خواهید شد.

main.kt:8:4: error: val cannot be reassigned
   name = "Nuha Ali" // Not allowed, throws an exception
   ^
main.kt:9:4: error: val cannot be reassigned
   age = 11
   ^

تعریف اولیه متغیر

در زبان کاتلین شما می‌توانید متغیرها را تعریف کرده و سپس در زمانهای دلخواه مقداردهی کنید.

این قابلیت به شما اجازه می‌دهد که متغیرها را با مقادیر اولیه‌ای که ممکن است در طول اجرای برنامه تغییر کنند، تعریف کنید.

به عبارت دیگر، شما می‌توانید متغیرها را به صورت دو مرحله‌ای تعریف کنید.

نکته مهم در این روش این است که هنگام تعریف نام متغیر باید حتما نوع مقداری که میخواهید در آن ذخیره کنید را نیز مشخص کنید.

// تعریف متغیر بدون مقدار اولیه
var age: Int

// در زمان دیگر، مقدار به متغیر اختصاص داده می‌شود
age = 25

در این مثال، متغیر age در ابتدا بدون مقدار اولیه تعریف می‌شود و سپس در خطوط بعدی به آن مقدار 25 اختصاص داده می‌شود.

از اینکه این مطلب و مطالعه کردید ممنونم, من حسام رسولیان هستم و خوشحال میشم در زمینه برنامه نویسی به شما کمک کنم.